حمل و نقل بین المللی در گرجستان

حمل و نقل زمینی مطمئناً قدیمی ترین، فوری ترین، منعطف ترین و بیشترین استفاده برای مسافت های کوتاه است، به ویژه در عصر حاضر که به لطف ظهور بزرگراه ها، انجام این فرآیند بسیار آسان تر شده است. حمل و نقل زمینی می تواند با قطار یا کامیون انجام شود. حتی در روش های حمل و نقل هوایی و دریایی، حمل و نقل زمینی برای بردن محموله از مبدأ به فرودگاه یا بندر دریایی و سپس به مقصد، مورد نیاز است؛ زیرا به دلیل محدودیت سواحل کشورها همیشه امکان ایجاد یک مرکز تولید در نزدیکی بنادر وجود ندارد.
حمل و نقل زمینی معمولاً مقرون به صرفه تر از روش های حمل و نقل هوایی است، اما در عوض گران تر از حمل و نقل دریایی می باشد؛ به ویژه در کشورهای در حال توسعه، که زیرساخت های داخلی ممکن است به اندازه کافی کارآمد نباشند. حمل بار توسط کامیون، مستقیماً از محل فرستنده به مقصد، به عنوان حمل و نقل درب به در و به طور رسمی تر به عنوان حمل و نقل چند وجهی شناخته می شود. کامیون ها و قطارها، بار را به بنادر دریایی و فرودگاه هایی که محموله به صورت فله در آن ها جابجا می شود را تحویل می دهند. این نوع حمل و نقل همانطور که گفتیم برای مسافت های کوتاه و متوسط ایده آل است و در مقایسه با سایر انواع حمل و نقل خدمات “درب به در” را ارائه می دهد.
با این حال، حمل و نقل زمینی نیز می تواند خسته کننده ترین و گران ترین سیستم باشد؛ اگر گیرنده کالا در مکانی دور زندگی می کند که دسترسی به آن دشوار است. بنابراین حمل و نقل زمینی در گرجستان، اصولاً برای سفرهای کوتاه یا نسبتاً کوتاه توصیه می شود. حمل و نقل یک محصول در هزاران کیلومتر دورتر بسیار غیرممکن است. یکی دیگر از جنبه های منفی حمل و نقل زمینی مربوط به آلودگی است.